Epic Music

Najlepsza epicka muzyka

Marillion – od Fish do Steve’a Hogartha

Marillion to brytyjski zespół rockowy, który przeszedł znaczącą ewolucję od swojego powstania w 1979 roku. Zmiana wokalisty z Fisha na Steve’a Hogartha była jednym z najważniejszych momentów w historii zespołu, wpływając na jego brzmienie, styl i popularność. W tym artykule przyjrzymy się dwóm głównym okresom w historii Marillion: erze Fisha oraz erze Steve’a Hogartha.

Era Fisha (1979-1988)

Marillion został założony w 1979 roku w Aylesbury, w Anglii. Pierwszym wokalistą zespołu był Derek William Dick, znany jako Fish. Jego charakterystyczny głos i poetyckie teksty szybko przyciągnęły uwagę fanów rocka progresywnego. W tym okresie Marillion wydał cztery albumy studyjne, które zyskały uznanie zarówno krytyków, jak i publiczności.

Debiutancki album: „Script for a Jester’s Tear”

W 1983 roku Marillion wydał swój debiutancki album „Script for a Jester’s Tear”. Album ten był pełen emocjonalnych tekstów i skomplikowanych aranżacji muzycznych, które stały się znakiem rozpoznawczym zespołu. Utwory takie jak „He Knows You Know” i „Garden Party” szybko zdobyły popularność, a Marillion zyskał reputację jednego z najważniejszych zespołów nowej fali rocka progresywnego.

Komercyjny sukces: „Misplaced Childhood”

Największy komercyjny sukces Marillion osiągnął w 1985 roku dzięki albumowi „Misplaced Childhood”. Był to koncept album, który opowiadał o utracie niewinności i poszukiwaniu tożsamości. Singiel „Kayleigh” stał się międzynarodowym hitem, a album zdobył pierwsze miejsce na brytyjskich listach przebojów. „Misplaced Childhood” ugruntował pozycję Marillion jako jednego z czołowych zespołów lat 80.

Ostatni album z Fishem: „Clutching at Straws”

W 1987 roku Marillion wydał swój czwarty album „Clutching at Straws”. Był to kolejny koncept album, który poruszał tematy takie jak alkoholizm, depresja i rozczarowanie życiem. Mimo że album był dobrze przyjęty przez krytyków, napięcia wewnątrz zespołu zaczęły narastać. W 1988 roku Fish opuścił Marillion, co zakończyło pierwszy rozdział w historii zespołu.

Era Steve’a Hogartha (1989-obecnie)

Po odejściu Fisha, Marillion stanął przed trudnym zadaniem znalezienia nowego wokalisty. W 1989 roku do zespołu dołączył Steve Hogarth, który wcześniej występował w zespole The Europeans. Jego przyjście oznaczało nowy początek dla Marillion, zarówno pod względem muzycznym, jak i artystycznym.

Nowy kierunek: „Seasons End”

Pierwszym albumem Marillion z Hogarthem jako wokalistą był „Seasons End”, wydany w 1989 roku. Album ten zachował pewne elementy stylu znanego z ery Fisha, ale wprowadził również nowe brzmienia i tematy. Utwory takie jak „Easter” i „The Space…” pokazały, że zespół jest w stanie ewoluować i dostosować się do zmieniających się czasów.

Eksperymenty i innowacje: „Brave” i „Afraid of Sunlight”

W latach 90. Marillion kontynuował eksperymentowanie z nowymi brzmieniami i tematami. Album „Brave” z 1994 roku był mrocznym i introspektywnym dziełem, które opowiadało o trudnych aspektach ludzkiej psychiki. Z kolei „Afraid of Sunlight” z 1995 roku poruszał tematy takie jak sława, upadek i samodestrukcja. Oba albumy były dobrze przyjęte przez krytyków, choć nie osiągnęły takiego komercyjnego sukcesu jak wcześniejsze prace zespołu.

Nowe tysiąclecie: „Marbles” i „Sounds That Can’t Be Made”

W nowym tysiącleciu Marillion kontynuował swoją muzyczną podróż, wydając kolejne albumy, które zdobyły uznanie zarówno fanów, jak i krytyków. „Marbles” z 2004 roku był jednym z najbardziej ambitnych projektów zespołu, zawierającym długie, epickie utwory takie jak „Ocean Cloud” i „Neverland”. Z kolei „Sounds That Can’t Be Made” z 2012 roku pokazał, że Marillion nadal potrafi tworzyć innowacyjną i emocjonalnie angażującą muzykę.

Podsumowanie

Marillion to zespół, który przeszedł długą i złożoną drogę od swojego powstania w 1979 roku. Zmiana wokalisty z Fisha na Steve’a Hogartha była kluczowym momentem w historii zespołu, który wpłynął na jego brzmienie i artystyczny kierunek. Obie ery – zarówno ta z Fishem, jak i ta z Hogarthem – mają swoje unikalne cechy i osiągnięcia, które przyczyniły się do trwałego dziedzictwa Marillion w świecie muzyki rockowej.